لاستیک یکی از تجهیزات بسیار مهم هر خودرویی است که به حرکت آنها کمک می کند. دانستن اینکه لاستیک چه تاریخچه ای داشته و چه راهی را طی کرده است که امروزه تبدیل به این نوع تایر که امروزه زیر خودروها مشاهده می کنیم، شود قطعا برایتان جالب خواهد بود. گفته می شود چرخ یا همان تایر تقریباً ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد اختراع شده است به عنوان بزرگترین اختراعی که بشر نامیده می شود. هزاران سال بعد ، چرخ راههای زیادی را طی کرد تا دیگر از چوب یا فلز ساخته نشود و سواری بسیار روان تری را نیز به راننده ارائه دهد. آنچه امروزه تغییر نکرده، این واقعیت است که هنوز چرخ یکی از بزرگترین اختراعات بشر است.
می توانید تصور کنید که امروز بدون چرخ یا تایر کجا بودیم؟
چرخ اولیه بسیار ساده بود، یک قطعه چوب یا فلز گرد که بعد از مدتی به آن چرم اضافه شد تا سواری آن نرم شود. اولین چرخ های ساخته شده از فلز یا چوب بسیار بادوام بودند اما سواری راحتی را ارائه نمی کردند، بنابراین در ساختار چرخ در سالهای متوالی تغییراتی صورت گرفت که با هم به بررسی بیشتر آن می پردازیم.
در سال 1839، فردی به نام چارلز گودیر (Charles Goodyear) با اختراع فرآیندی به نام ولکانیزاسیون(در آن لاستیک توسط گوگرد و حرارت شدید مقاومتر میشد) باعث ساخت لاستیکهای بادوام و منعطف شد. این اختراع سبب شد تایرهای لاستیکی، به نسبت قبل که مقاومت کمی داشتند و در گرما بسیار نرم و در سرما شکننده بودند، پیشرفت کنند.
لاستیک بادی
در اواسط دهه ۸۰ میلادی اروپاییان به دوچرخه روی آوردند و به دنبال آن چرخ دوچرخه که از چوب ساخته و توسط لاستیکهای توپر پوشیده میشد، دارای مشکلاتی بود چراکه این تایرهای توپر لاستیکی از راحتی برخوردار نبودند و در طولانی مدت سبب خستگی میشدند؛ به علاوه با پیشرفت دوچرخه و افزایش سرعت، مردم نیز به دنبال راحتی بیشتر بودند. در همان سال فردی به نام جان دانلوپ (John Boyd Dunlop) لاستیک بادی را به عنوان راه حلی عملی و کاربردی اختراع کرد.
لاستیکهای قابل جدا شدن
لاستیکهای اولیه به صورت دائم روی چرخ مناسب میشدند و غیرقابل جداکردن بودند. با اختراع لاستیک بادی مشکل بزرگتر شد؛ زیرا تعمیر آنها دشوارتر بود. در سال 1890 مردی بریتانیایی به نام (ادوارد میشلن) اولین تایر لاستیک باری با قابلیت جداسازی را اختراع کرد.
لاستیکهای آجدار
در اوایل سالهای تولید، لاستیکها کاملا صاف و بدون آج ساخته میشدند اما پس از مورد استفاده قرار گرفتن توسط ماشینها به دلیل سرعت بیشتر اتومبیل نسبت به تایر، استفاده در شرایط آب و هوایی گوناگون نیازمند پایداری و کشش بیشتری بود. شرکت Continental Tire of Germany برای اولین بار لاستیک آجدار را اختراع کرد و ۴ سال بعد شرکت گودیر شروع به تولید این لاستیکها برای حرکت در جادههای لغزنده کرد.
لاستیکهای نخی
پس از اختراع و تولید لاستیکهای رادیال در اروپا این لاستیکها بسیار محبوب شدند و حتی در ژاپن نیز به ساخت آنها روی آوردند؛ زیرا این تایرها طول عمر بیشتر و هندلینگ بهتری داشتند و موجب کاهش مصرف سوخت خودرو میشدند.
خودروسازان آمریکایی به دلیل سختتر بودن لاستیکها از بکار بردن آنها در خودرو خودداری میکردند چرا که سیستم تعلیق خودروها باید مجددا با توجه به ویژگی تایرهای رادیال، مهندسی و طراحی میشد اما شرکت گودیر، راه حل جدیدی ارائه کرد و آن هم اختراع تایر بایاس یا نخی بود که در آن نخها بصورت مورب در عرض تایر قرار میگرفت؛ اما پس از بحران نفتی، آمریکاییها شروع به خرید تایر رادیال کردند که موجب کاهش مصرف سوخت میشد.
تایرهای تیوبلس
تا میانه قرن ۲۰ از لاستیکهای تیوبدار استفاده میشد اما در سال 1946 شرکت گودریچ اختراع تایرهای تیوبلس را به ثبت رساند و سالها به طول انجامید تا این نوع تایر به مراحل تولید برسد.
3 پاسخ
عالی
like
خیلی خوب بود، ممنون